Wie ben ik
Is het het raam is het de deur of is het de zee dat maakt dat ik vandaag er zo uit zie?
Het mysterie van het goudgele licht van de boterbloem
In het frisse groene gras graast de koe, niet wetend dat boterbloemen als kleine schijnwerpertjes goudgeel oplichten, zodra zij door de goudkleurige weide loopt. De Fransen hebben het over bouton d’or, wij zeggen boterbloem. Het klopt allebei. Als gouden knoopjes versieren ze de wei en de boter van de weidekoe heeft een gouden-bloemen-smaak. Wil je weten of jij van bloemenboter houdt? Schijn met een boterbloem op de onderkant van je kin, hoe feller het gouden schijnsel, hoe meer jij van echte grasboter houdt. Echt waar? Ja, echt waar!
Je hoofd luchten
De dag kan niet altijd beginnen met een stralende zon. Dat zou trouwens saai zijn. Voor mij begint de dag met een kopje thee en zicht op de skyline. Het zijn niet de eerste zonnestralen die ik zie, maar Rotterdamse luchten. Elke dag weer. De lucht van Rotterdam is echt 2016. Wie met de auto de stad in rijdt, wordt gecontroleerd. Kom je vuile lucht brengen? STOP: je auto mag de stad niet in. Heb je als Rotterdammer een vervuilende auto? Dan krijg je geen parkeervergunning, maar een slooppremie. Er zijn speciale verkeersborden: vervuilende vrachtauto’s mogen het centrum niet in. …
Loofzang
Het is 5 maart. Vandaag ben ik jarig. Het liefst vier ik dat buiten, maar maart is daar geen goede maand voor. Voor mijn twaalfde verjaardag had ik een speurtocht bedacht. Het sneeuwde die dag, op zoek naar sporen liepen we door een witte sprookjeswereld. Zo’n verjaardag vergeet je niet. Op mijn 21e organiseerde ik een schaatstocht. Bij Kropswolde kon je zo het station uitschaatsen. Iedereen had het erover, maar ik was er nog nooit geweest. Uitgerekend die ochtend zette de dooi in. Op het station van Groningen schalde door de luidsprekers: ‘Deelnemers schaatstocht Kropswolde de bus naar Schiermonikoog vertrekt over …
Herinneringen
De kerstboom is bijna opgetuigd. Als eerste hangt de kerstengel, die ik jaren geleden van mijn moeder kreeg. Bij bijna elke kerstversiering heb ik een herinnering. Van de meesten weet ik nog precies wanneer ik ze voor het eerst in de boom hing. Alles is uitgepakt, maar ik weet nu al, niet alles gaat de boom in. Het is maar goed dat dingen niet kunnen spreken. Anders zou ik horen: ‘kies mij, kies mij.’ ‘Nee, niet in de prullenbak.’ Sorry, alles bewaren is onmogelijk. Zelfs herinneringen vervagen, maar dat zijn gedachten die ik niet hardop spreek. Als ik naar mijn …
Niets doen
De dagen worden steeds korter. Over een paar dagen is het de langste nacht. Ik hoop dat we een echte winter krijgen. Met sneeuw en ijs. Nu valt er buiten weinig te beleven. Bomen hebben hun bladeren verloren, de meeste planten zijn afgestorven, vissen en kikkers hebben zich verstopt in de modder. Sommige dieren en insecten doen zelfs een winterslaap. Pas als er weer wat te eten is, worden ze wakker. In park Schoonoord zag ik een winterbed gemaakt van een grote stapel bladeren. De planten van die bladeren zijn niet dood, maar in diepe rust. In het voorjaar komen …
Zwart kijken
Vandaag is de vergadermarathon. Op mijn fiets zigzag ik door de stad. Na de zoveelste ontmoeting moet ik mijn hoofd luchten en kies ik voor een omweg door Het Park bij de Euromast. Het park is kaal en leeg. De meeste bomen hebben geen blaadjes meer. In de verte zie ik dat het grote bloemenperk ook leeg is. Alle bloemen die er vorige week nog stonden zijn verdwenen. In een groot zwart vlak staan zeven mannen en een kruiwagen. Ze bewegen als takken in de wind. Het lijkt op een openbare repetitie van een dansgroep. Mannen in een blauwe overall …
De kunst van het bewaren
Mijn hoofd is een pakhuis van ideeën. Ik heb ze niet geordend, dat hoeft ook niet. Als ik een idee nodig hebt, komt er vanzelf eentje in mij op. Sommige ideeën schrijf ik op. Tijdens een opruimwoede kwam ik ze tegen. Schriftjes vol. Tja, dacht ik toen, wat nu? Wat bewaar ik en wat kan weg… Dat werd een lange discussie met mezelf. Na een uur puzzelen was ik eruit. Alles wat in dit opvouwbare tasje past, mag blijven! En de rest? Dat gaat naar de prullenbak. Zo dat ruimt op. Nu nog een mooi bewaarplekje voor het tasje vinden.
Chinese muur
Van de ene op de andere dag staat er er een gigantisch hekwerk om Het Park bij de Euromast. In de verte komen sprookjesfiguren één voor één uit een container te tevoorschijn. Een Chinese draak loopt voorop. Tussen de bomen door zie ik een bonte optocht van levensgrote dieren. Op de grond ligt een pad van panelen. Als deze ook overeind staan, is Het Park is bijna hermetisch afgesloten.Hier gaat iets gebeuren, denk ik, dat is duidelijk. Maar wat?Daar wil ik meer van weten en probeer een gesprek aan te knopen met de werkmannen.Ze lachen vriendelijk naar mij en zeggen …
Op vakantie met een tijdmachine
Hier klopt iets niet. Buiten schijnt de zon en ik zit binnen. Er groeit een berg in mijn werkkamer. Ik zoek iets, maar ik vind vooral papieren die ik niet meer nodig had. Weg ermee denk ik. Als ik eenmaal bezig bent, kan ik niet meer stoppen. Al drie tassen vol met oud papier en een doos lege mappen. Er komt schot in, totdat ik een map met foto’s en brieven open. Een brief van Martin Mooi van Poetry International uit 2005. Een brief van de Engelse dichter Adrian Mitchell ook uit 2005. Met gedichten van hem voor BoekieBoekie. Een …