Lieve, beste (kinderboeken) vrienden,
Elk einde heeft een begin: een stukje touw, een knot wol, een boek, een film, een maaltijd, een werkdag en zelfs ook je werk. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb besloten om iets anders te gaan doen.
Bijna dertig jaar zijn BoekieBoekie en ik onafscheidelijk geweest, dat is ongeveer de helft van mijn leven. Samen met de redactie beleefde ik grootse avonturen. We reisden naar onbekende oorden, gingen op pad met kinderboekenhelden, ontmoetten uitgestorven dieren en onbekende ruimtewezens, maar we kwamen ook gewone mensen – zoals jij en ik – tegen.
In het redactielokaal was het muisstil of een drukte van jewelste. Tussen het schrijven en tekenen door, dronken we thee en verslonden we de lekkerste hapjes. Ook bespraken wat we gemaakt hadden, we waren genadeloos kritisch of bewonderen elkaars werk, we waren het met elkaar eens of oneens. Zo maakten we samen BoekieBoekie, jaar in en jaar uit.
Het is voor mij moeilijk om BoekieBoekie los te laten. Te zien, dat je opvolger andere keuzes maakt. Maar het is ook bijzonder om mee te maken dat je levenswerk overdraagbaar blijkt en in andere handen een nieuw leven krijgt.
Zo was het BoekieBoekie-museum de bron van inspiratie voor het kindermuseum Villa Zebra dat in 2001 geopend werd als het kinderhoofdkwartier van Rotterdam Culturele Hoofdstad van Europa.
Het een wordt het ander.
Ik weet zeker dat er een opvolger komt, die van BoekieBoekie iets nieuws maakt. En wie weet ben jij degene of ken jij iemand die de literaire schatkist van BoekieBoekie wil overnemen. Er komt geen vacature voor hoofdredacteur, maar BoekieBoekie wordt ter overname aangeboden en wordt gegund aan degene met het beste verhaal.
Het is onmogelijk om iedereen die aan BoekieBoekie een bijdrage geleverd heeft persoonlijk te bedanken. BoekieBoekie was voor mij een fantastisch avontuur, dat ik voor geen goud had willen missen.
We zien elkaar!
PS BoekieBoekie kun je altijd digitaal lezen.