Morgen is het Vaderdag. Steeds meer juffen en meesters doen niets met deze dag. Te ingewikkeld. Vooral in de grote steden zijn in sommige klassen kinderen van gescheiden ouders in de meerderheid. Voor wie moet je nu iets maken?
Mijn broertje en ik groeiden op zonder vader. We waren de enige kinderen van gescheiden ouders. Mijn moeder was twee in een. Het cadeau voor Vaderdag was voor mijn moeder. Maar wat doe je als je droomt van een vader en als je overal advertenties ziet met het cadeau voor Vaderdag? Word je dan verdrietig of verras je iemand die voor jou als een vader voelt? Iemand met wie je kunt ravotten, rennen, boekjes lezen, hutten bouwen, lachen, huilen en al die andere dingen die voor jou vaderlijk zijn.
In elke fase van mijn leven was er een man die als vader voelde. Zo was er eerst de gepensioneerde buurman, daarna de hoofdonderwijzer van de lagere school, de stagebegeleider, de Amerikaanse vader en de schoonvader. Vijf totaal verschillende mannen bij wie ik me veilig voelde en die mij stimuleerden dicht bij mijzelf te blijven en vooral mijn eigen pad te volgen.
Ik ben niet de enige voor wie dit zo is. Mijn buurjongetje van zes maakte voor Moederdag twee hartjes van spijkers en gekleurde draadjes. Een voor zijn buurvrouw en een voor zijn moeder. Ze waren beiden ontroerd.
Morgen is het Vaderdag. Ik hoop dat de bloemenstreng die ik van wilde bloemen maakte niet al te verlept aan de andere kant van de oceaan aankomt.
Jet Manrho
Column voor het programma Chris Natuurlijk. Te beluisteren op zaterdag 18 juni van 8.00 tot 9.00 uur bij RTV: een inspirerend programma. Woon je niet in de regio Rijnmond? Luister online.